W ujęciu K. Dąbrowskiego osobowość stanowi docelowy punkt wielopłaszczyznowego rozwoju osoby. Tajemnicą egzystencji jest droga ku pełni człowieczeństwa, która polega na dialektyce budowania i burzenia struktur wewnętrznych.
Antypsychiatria nie jest alternatywą medyczną wobec tradycyjnej specjalizacji, lecz stanowi zbiór idei, założeń etyczno-antropologicznych, które mają przełożenie na praktykę lekarską w obrębie terapii psychiatrycznej.
Zgodnie z tym modelem, człowiek jest organizatorem, układem ukierunkowanym na osiąganie lub zabezpieczanie osiągniętych już wartości (V); rozwiązując zadania (T), z wykorzystaniem określonych operacji (O)
Nowe warunki społeczno-gospodarcze, na początku trzeciego tysiąclecia stawiają człowiekowi szczególne wyzwania, związane ze zmianą stereotypowych mechanizmów charakteryzujących rynek pracy.
Autor teorii dezintegracji pozytywnej, mimo, że nie dokonuje analizy znaczenia poszukiwania sensu życia, to przecież wysuwając propozycje postępowań terapeutycznego, trafia w to, co jest samym „sensem”.