Śmierć jest przezwyciężeniem lęku

Kazimír Dąbrowski Posolstvo precitlivelým Buďte pozdravení, Precitlivelíza vašu citlivosť v necitlivosti sveta, za neistotu – uprostred jeho istoty,za to, že iných cítite tak ako seba samých a bývate nakazení každou bolesťou;za úzkosť pred svetom, pred jeho slepou sebaistotou, ktorej chýba dno,za potrebu očistiť si ruky aj z neviditeľnej špiny zeme,buďte pozdravení. Buďte pozdraveníza váš strach pred absurdnosťou existencie,a za jemnosť nehovorenia iným to, čo v nich vidíte;za bezradnosť v obyčajných veciach a zručnosť…

Kazimierz Dabrowski l’Appel aux névrosés Névrosés, je vous salue ! Parce que vous voyez de la sensibilité dans l’insensibilité du monde, et de l’incertitude dans ses certitudes.Parce que souvent vous sentez les autres aussi bien que vous-mêmes.Parce que vous ressentez l’anxiété du monde tout comme sa prétention et son étroitesse sans fin.Soyez salués…Pour la phobie de laver la saleté du monde de vos mains.Pour votre…

Kazimierz DąbrowskiKtoś przytaczał opinię, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Ktoś przytaczał opinię Ktoś przytaczał opinię, z jakiejś książki francuskiej,że umarli stają się rasą wymierającą, wyizolowaną.Zapomnianą, milcząca, odchodzącą, jako coś nietrwałegoskazanego na zniszczenie, na oddalenie, na zatracenie.Komu odjęto prawa jednostki świadomej, jedynej,niepowtarzalnej, niezastąpionej, sakralnej.Jakże to jest prawdziwe i jakie agonalne,tak być zagubionym, tak być straconym,w tym, co się wyróżniało, adorowało, ceniło, wielbiło,a więc w cechach…

Kazimierz Dąbrowski Pragnienia, a potem rozpacze, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Pragnienia a potem rozpacze Pragnienia, zachwycenia mistyczne, jasnowidzenie.Serca drżenie, że coś się wie, rozumie, i że się dużo umie,Że jest się mocnym, że na pewno tak, a nie inaczej,I nawet, że można wpływać na bieg zdarzeń.A potem rozpacze, a potem straszliwe misteriumprzerażeń. Po powrocie z drogi mistycznej,po tęsknotach, obsesjach, widzeniach – po marzeniach.I powrót szary, skurczony, do depresji,…

Kazimierz DąbrowskiAch, cmentarne liście!, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE ,Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Ach, cmentarne liście Znikły w cieniu liście purpurowe,Noc jesienna otworzyła grób.Dała duszy cichą szeptu mowę,Dusza płacze u grobowca stóp.Zbieram często na cmentarzu liście,Zwiędłe liście, purpurowy pęk.Cicho wkoło, jakoś uroczyście,Sam tu jeden i cmentarny lęk. Anno Domini 1915(Kazimierz Dąbrowski miał wtedy 13 lat.)

Kazimierz DąbrowskiWszystko się chwieje – Epilog, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Wszystko się chwieje – Epilog Wszystko się chwieje – EpilogTak się zacieśnia i rozwija życie człowieka. I tak się wzbija w zaułki,w pętle, w usztywnienia. I znów rozbija wpośród drżenia.Wśród zmagań, spazmów, krwi rozlewu, pośród agresji, kłamstwa, gniewu.W bełkocie niecnych argumentów, odprawia ludobójstwa święto.Wszystko chwieje się i zrywa,…