Śmierć jest przezwyciężeniem lęku

Kazimierz Dąbrowski Pragnienia, a potem rozpacze, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Pragnienia a potem rozpacze Pragnienia, zachwycenia mistyczne, jasnowidzenie.Serca drżenie, że coś się wie, rozumie, i że się dużo umie,Że jest się mocnym, że na pewno tak, a nie inaczej,I nawet, że można wpływać na bieg zdarzeń.A potem rozpacze, a potem straszliwe misteriumprzerażeń. Po powrocie z drogi mistycznej,po tęsknotach, obsesjach, widzeniach – po marzeniach.I powrót szary, skurczony, do depresji,…

Kazimierz Dąbrowski Instynkt samozachowawczy   Instynkt samozachowawczy biegnie. Przygotowuje sięna wszelki wypadek. Na wszystko. Ku niezaskoczeniu. Trzeba wiedzieć, jak przezwyciężyć i obejść się z cierpieniempo ludzku. Dla kontynuowania wszystkiego, co się zdobyło. Jak dalej żyć, dla tego, co się urządziło, ułożyło, co jest.! Co nie jest jeszcze zagrożone. Co trwa, jest wyraźnie pewne. Przecież trzeba być rozsądnym i trzeba wiedzieć,że coś się zmienia, że już się zmieniło, że przechyliło się,ku śmierci. Powstała…

Kazimierz DąbrowskiWizyta na cmentarzu w Quebeku, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Wizyta na cmentarzu w Quebeku Na cmentarzu w Quebeku, grupa małych kamiennych pomników!Mnóstwo małych drewnianych krzyżyków, niektóre spróchniałe.Niektóre nowe, jeszcze inne, w proch starte. Cmentarz sióstr,Cmentarz zakonnic. Mało kto o nim pamięta. Na krzyżach napisy:O latach cierpienia, wyrzeczenia, o ciężkiej pracy, o drodze przez ciszę,Przez samotność, przez wspólnotę, która często nic nie znaczy.A potem starość, potem…

Kazimierz DąbrowskiWizja schizofreniczna, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Wizja schizofreniczna Będę zbierać siły, będę uważać, będę się w sobie przerażać,byle rozeznać to inne, i to, co bliższym się staje.Byle nie ugrząźć na rozstajach, które dzielą od tego, co w innychświatach. Co boli i nęka zatratą. I przez zatratę wzrasta.Nad wielka wodą miasto, nad wielką rzeką, księżyce,I w górę, wyżej – ulica.Stromo po schodach, stromo. Trudna i żmudna droga.Miasto…

Kazimierz DąbrowskiKtoś przytaczał opinię, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Ktoś przytaczał opinię Ktoś przytaczał opinię, z jakiejś książki francuskiej,że umarli stają się rasą wymierającą, wyizolowaną.Zapomnianą, milcząca, odchodzącą, jako coś nietrwałegoskazanego na zniszczenie, na oddalenie, na zatracenie.Komu odjęto prawa jednostki świadomej, jedynej,niepowtarzalnej, niezastąpionej, sakralnej.Jakże to jest prawdziwe i jakie agonalne,tak być zagubionym, tak być straconym,w tym, co się wyróżniało, adorowało, ceniło, wielbiło,a więc w cechach…

Kazimierz Dąbrowski Oryginalna wersja w języku polskim: Bądźcie pozdrowieni Psychoneurotycy!Za to, że macie czułość w nieczułości świata, niepewność w pewności .Za to, że tak często odczuwacie innych jak siebie samych.Za to, że czujecie niepokój świata, jego bezdenną ograniczoność i pewność siebie.Za wasze fobie mycia rąk z nieczystości świata.Za wasze lęki przed zamknięciem w ograniczoności świata.Za wasz lęk przed bezsensem istnienia.Za delikatność nie mówienia innym tego, co w nich widzicie.Za waszą niezaradność praktyczną i praktyczność w nieznanym.Za wasz realizm transcendentalny i brak realizmu…