Słowacki, wieczny duch

Kazimierz DąbrowskiInterludium – mroki i miraże, w: DEZNTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Interludium – mroki i miraże Chmury i mroki, nic bliżej  i nic dalej. Nie chcęraz jeszcze  płynąć falą, mojej pozornej wiedzyzmysłowej. I  rozumowania na usługach popędów.Odrzucam pewność percepcji, organicznej i błędnej,jednopoziomowość, jałowość  i zaczadzenie. Przecież wiem, że  na długo, a może na zawsze,chmury  i mroki zamienią się w  długą noc cierpienia.W samotną…

Kazimierz Dąbrowski Instynkt samozachowawczy   Instynkt samozachowawczy biegnie. Przygotowuje sięna wszelki wypadek. Na wszystko. Ku niezaskoczeniu. Trzeba wiedzieć, jak przezwyciężyć i obejść się z cierpieniempo ludzku. Dla kontynuowania wszystkiego, co się zdobyło. Jak dalej żyć, dla tego, co się urządziło, ułożyło, co jest.! Co nie jest jeszcze zagrożone. Co trwa, jest wyraźnie pewne. Przecież trzeba być rozsądnym i trzeba wiedzieć,że coś się zmienia, że już się zmieniło, że przechyliło się,ku śmierci. Powstała…

Kazimierz DąbrowskiKtoś przytaczał opinię, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Ktoś przytaczał opinię Ktoś przytaczał opinię, z jakiejś książki francuskiej,że umarli stają się rasą wymierającą, wyizolowaną.Zapomnianą, milcząca, odchodzącą, jako coś nietrwałegoskazanego na zniszczenie, na oddalenie, na zatracenie.Komu odjęto prawa jednostki świadomej, jedynej,niepowtarzalnej, niezastąpionej, sakralnej.Jakże to jest prawdziwe i jakie agonalne,tak być zagubionym, tak być straconym,w tym, co się wyróżniało, adorowało, ceniło, wielbiło,a więc w cechach…

Kazimierz DąbrowskiHalucynacje, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Halucynacje   Rozstrzeliwano fiołki. Masowo, strzałami w skroń!Rozstrzeliwano! W skronie, w korzenie strzelano.Aby zapomnieć ich woni. By nie stało Fiołków. Wschodzące słońce pobladłe. Widziadło słońca,z nieba patrzało nieme. Wzruszone. Tam,gdzie za leśną zasłoną, rozstrzeliwano Fiołki.  Patrzałem w szklaną kulę. Patrzałem w nocy zwierciadło.Mózgiem się w ciszę zakradłem. Widziałem dziwne sprawy.W lesie sosnowym, w ustroniu,…

Kazimierz DąbrowskiAmerykański pogrzeb, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Amerykański pogrzeb Amerykański pogrzebZaproszono mnie na amerykański pogrzeb.Jakoś nie wypadało odmówić,Wypadało zobaczyć, posłuchać.Duży pokój z błyszczącą posadzką, rzędy krzesełi salka z boku dla gospodarzy ceremonii,dla duchownego i jego asystentów.Trup drobny, uróżowione policzki,pokolorowane wargi. Upudrowany, niby śpiący,przedziwnie sztywny. Nieruchomy, może drwiący.Żadnych najdrobniejszych odorów,choć dzień był skwarny. Dobrze urządzona…

Kazimierz DąbrowskiMoże to wyobraźnia, w: DEZINTEGRACJA – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Może to wyobraźnia Może to wyobraźnia, a może proces realny,że moje ciało, mój szkielet jest coraz mniej namacalny.Coś się rozpęka, rozkłada, tu w mej cielesnej osobie,Coś zalatuje rozdziałem, coś zalatuje mi grobem.Gdy spaceruję idąc ulicą, czy idę ścieżką polną,To szkielet mój się kruszy, to ciało rozkłada się znojnie.I jestem jakby osobno, jakoś odbiegam od siebie,Gdzie indziej szkielet…