An analysis of love from the perspective and within the conceptual model of the Theory of Positive Disintegration.

Negowanie prawdy, że rozwój człowieka dokonuje się przez przeżywanie cierpień, konfliktów wewnętrznych, nocy duchowych a nawet, że stanowią one niezbędny czynnik rozwoju prowadzi do zawężenia i spłaszczenia samej istoty człowieczeństwa.

For some time now, experts in the field of giftedness have been searching for and creating theoretical models of development, which could be applied to the gifted population…

To deny the truth that the development of the human being comes through suffering, inner conflicts, spiritual nights, and that they are indispensable for this process, results in narrowing and reducing the nature of humanity.

Napisano o niej, że to teoria paradoksu. Mówi o rozwoju człowieka dokonującym się przez psychiczny rozpad, o doświadczeniu śmierci prowadzącym do życia, o wewnętrznym spokoju i poczuciu szczęścia uzyskanym poprzez cierpienie i rozpacz.

Autor teorii dezintegracji pozytywnej stara się uchronić człowieka doświadczanego cierpieniem psychicznym lub neurotyka przed uogólnieniami biologicznymi, psychoanalitycznymi i  socjologicznymi, a ukazać wartość jego osobowości i egzystencji na drodze jego samopoznania.