Обращение к Сверхчувствительным

Kazimierz DąbrowskiŚmierć jest przezwyciężeniem lęku, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Śmierć jest przezwyciężeniem lęku Śmierć jest przezwyciężeniem lęku,Śmierć jest przezwyciężeniem rozpaczy,Śmierć jest przezwyciężeniem agonii.Bo lęk wysycony obojętnieje,Bo rozpacz wysycona tężeje,Bo agonia długotrwała w śmierci umiera.Ale są takie lęki, są takie rozpacze,Ale są takie agonie, ale są takie miłości.Co nie ustają w trwaniu, co nie ustają w mocy,Co przekraczają siebie, aby odnaleźć siebie.W krainach nad wszystko kochanych,W przedmiotach nad wszystko wielbionych.W oddaniu dziwacznym,…

Kazimierz Dabrowski Be greeted psychoneurotics! For you see sensitivity in the insensitivity of the world, uncertainty among the world’s certainties.For you often feel others as you feel yourselves.For you feel the anxiety of the world, andits bottomless narrowness and self-assurance.For your phobia of washing your hands from the dirtof the world, for your fear of being locked in the…

Kazimierz DąbrowskiNiepamięć, jakaż tu niepamięć, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Niepamięć, jakaż tu niepamięć Niepamięć, jakaż tu niepamięć, gdy lat dziesiątki mkną jak wiatr.A moja rana, świeżą raną, nie zabliźniona, siłą lat.Mówią mi mędrcy, mówią wielcy, nie trzeba o widziadłach śnićBo wszystko mija, wszystko zsycha i zrywa się pamięci nić.Kto mi coś powie, któż mnie zgani, że wszystko pomnę, wszystkie sny.Gdy nic mi prawdy…

Kazimierz Dąbrowski Jest coś pociągającego w śmierci Jest coś pociągającego w śmierci –to chyba rozpad  niższego, biologicznego, fizycznego.To powolne ścieranie się – rosnący bezwład organów jedzenia,żucia, trawienia, bezwład agresji – napiętych mięśni,do cięcia gotowych żwaczy.To błysk światła wśród fizjologicznej rozpaczy.Coś tu ustaje wbrew nam – odzwierzęcenie znaczy.Ku pociesze człowieka.Oto nie można jeść, nie można poruszać szczękami,nie można pokazywać zębów – resztek drapieżcy.Nie można napinać mięśni dla chwytania…

Kazimierz DąbrowskiWyspa umarłych, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Wyspa umarłych Wyspa umarłychŚniło mi się, a może nie śniło, że jestem na wyspie umarłych,I byłem tam i nie byłem, marzyłem z mocą twardą.Topole, topole olbrzymie, milami strzeliste ku górze,Rosłe, potężne – inne, za chmurą, idą w bezchmurne.A w dole dębowe ławy, obok gotycka świątynia,Kamienie obrosłe trawą i szczyty, i doliny.Jakież to dłonie błagalne, jakiż to wzrok wiedzący,Jakież to szepty…

Kazimierz Dąbrowski Instynkt samozachowawczy   Instynkt samozachowawczy biegnie. Przygotowuje sięna wszelki wypadek. Na wszystko. Ku niezaskoczeniu. Trzeba wiedzieć, jak przezwyciężyć i obejść się z cierpieniempo ludzku. Dla kontynuowania wszystkiego, co się zdobyło. Jak dalej żyć, dla tego, co się urządziło, ułożyło, co jest.! Co nie jest jeszcze zagrożone. Co trwa, jest wyraźnie pewne. Przecież trzeba być rozsądnym i trzeba wiedzieć,że coś się zmienia, że już się zmieniło, że przechyliło się,ku śmierci. Powstała…