Chyba za dużo tych uczuć

Kazimierz DąbrowskiNiepamięć, jakaż tu niepamięć, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Niepamięć, jakaż tu niepamięć Niepamięć, jakaż tu niepamięć, gdy lat dziesiątki mkną jak wiatr.A moja rana, świeżą raną, nie zabliźniona, siłą lat.Mówią mi mędrcy, mówią wielcy, nie trzeba o widziadłach śnićBo wszystko mija, wszystko zsycha i zrywa się pamięci nić.Kto mi coś powie, któż mnie zgani, że wszystko pomnę, wszystkie sny.Gdy nic mi prawdy…

Kazimierz Dąbrowski Burzą się podnieść, w: DEZINTEGRACJE, – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Burzą się podnieść Burzą się podnieść, w wichrze medytować. Rozdzielić się,przedrzeć, z siebie wywędrować, eterycznie, astralnie, duchowo.Lecz tym samym być, tym samym, choć wyższym i nowym. A potem biec, a potem truchtem, galopem pożarem,przenieść się, zawieruszyć w dziwacznych oparach. A potem wślizgnąć się w moich bliskich groby.Koło nich, w nich,…

Kazimierz Dąbrowski Jest coś pociągającego w śmierci Jest coś pociągającego w śmierci –to chyba rozpad  niższego, biologicznego, fizycznego.To powolne ścieranie się – rosnący bezwład organów jedzenia,żucia, trawienia, bezwład agresji – napiętych mięśni,do cięcia gotowych żwaczy.To błysk światła wśród fizjologicznej rozpaczy.Coś tu ustaje wbrew nam – odzwierzęcenie znaczy.Ku pociesze człowieka.Oto nie można jeść, nie można poruszać szczękami,nie można pokazywać zębów – resztek drapieżcy.Nie można napinać mięśni dla chwytania…

Kazimierz Dąbrowski Instynkt samozachowawczy   Instynkt samozachowawczy biegnie. Przygotowuje sięna wszelki wypadek. Na wszystko. Ku niezaskoczeniu. Trzeba wiedzieć, jak przezwyciężyć i obejść się z cierpieniempo ludzku. Dla kontynuowania wszystkiego, co się zdobyło. Jak dalej żyć, dla tego, co się urządziło, ułożyło, co jest.! Co nie jest jeszcze zagrożone. Co trwa, jest wyraźnie pewne. Przecież trzeba być rozsądnym i trzeba wiedzieć,że coś się zmienia, że już się zmieniło, że przechyliło się,ku śmierci. Powstała…

Kazimierz DąbrowskiAch, cmentarne liście!, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE ,Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Ach, cmentarne liście Znikły w cieniu liście purpurowe,Noc jesienna otworzyła grób.Dała duszy cichą szeptu mowę,Dusza płacze u grobowca stóp.Zbieram często na cmentarzu liście,Zwiędłe liście, purpurowy pęk.Cicho wkoło, jakoś uroczyście,Sam tu jeden i cmentarny lęk. Anno Domini 1915(Kazimierz Dąbrowski miał wtedy 13 lat.)

Kazimierz DąbrowskiAmerykański pogrzeb, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Amerykański pogrzeb Amerykański pogrzebZaproszono mnie na amerykański pogrzeb.Jakoś nie wypadało odmówić,Wypadało zobaczyć, posłuchać.Duży pokój z błyszczącą posadzką, rzędy krzesełi salka z boku dla gospodarzy ceremonii,dla duchownego i jego asystentów.Trup drobny, uróżowione policzki,pokolorowane wargi. Upudrowany, niby śpiący,przedziwnie sztywny. Nieruchomy, może drwiący.Żadnych najdrobniejszych odorów,choć dzień był skwarny. Dobrze urządzona…