„Ostatnia droga” – zapiski o pogrzebie Pani mgr Eugenii Dąbrowskiej (22.02.1910-24.10.1998r.)

 

3 listopada 1998 –  wtorek, popołudnie,

– drewniany kościółek w Starej Miłosnej,

– obecne są dwie córki Profesora K. Dąbrowskiego i mgr Eugenii Dąbrowskiej (z domu Muzyka) – Joanna i Anna, które przyjechały z Kanady oraz przedstawiciele Polskiego Towarzystwa Higieny Psychicznej w Warszawie.

– listopadowy deszcz i atmosfera pełna refleksji.

 

Trumna przykryta flagą biało-czerwoną.

– w takiej atmosferze skupienia i pokoju rozpoczęła się Msza Św. koncelebrowana przez 3 kapłanów.

 

Płynęło wiele słów ukazujących dorobek p. Eugenii Dąbrowskiej, z ust Ks. Proboszcza i jedno szczególne spostrzeżenie ukazujące  „jak Polska się skurczyła”, gdyż w uroczystości pogrzebowej uczestniczyła „garstka” osób.

Przebieg uroczystości połączony został pięknymi śpiewami, dzięki którym atmosfera miała szczególnie wzniosły charakter.

Ostatnie słowa od Osób, którym dzieło Profesora i Profesorowej było bliskie – wygłosili  lekarz. pan dr Donde z Poradni Zdrowia Psychicznego dla Młodzieży oraz filozof, mgr Barbara Błasińska.

Kondukt żałobny na cmentarz

Grób obok bramy  przy samej drodze.

Chwile ciszy i skupienia ukazujące inny wymiar życia.

Na płycie pozostały kwiaty i płonące znicze, a w sercach pamięć.

 

Ewa Kilar / Warszawa- Wrocław 3 listopad 1998 r. /