Humanistyczna Terapia Rozwojowa

Autor: Zofia Paśniewska-Kuć (więcej o autorce)

Wydawca: Dispicio

Rok wydania: 2010

ISBN 10: 9788393039005

Recenzja aut. Doroty Szumilas:

Pani dr w pracy terapeutycznej zwraca szczególną uwagę na to, by chronić i kształtować ludzką wrażliwość w nawiązaniu do najistotniejszych uniwersalnych wartości. Treść książki nie jest zatem tylko teoretycznym wywodem. Oczywiście przedstawiono w niej teorię, ale podpartą długoletnią praktyką, w której Autorka zwracała w szczególny sposób uwagę na wspomaganie osobowego rozwoju. Wszelkie dysfunkcje życiowe, które w dzisiejszym świecie są jednoznacznie definiowane w kategoriach choroby – wg dr Paśniewskiej-Kuć – można w pracy z wrażliwym drugim człowiekiem obrócić ku wzrostowi jego integracji wewnętrznej. W publikacji jest mowa także o wartości cierpienia, jakie w zwiększonej dawce towarzyszy ludziom wrażliwym, a które w dzisiejszym świecie jest tak często niezrozumiałe. Psycholog mając wiedzę i praktykę może pomóc pacjentowi w odkrywaniu jego wewnętrznego bogactwa. Na pewno jest to praca trudna, ale dająca wiele satysfakcji. Swoją teorię określiła mianem HUMANISTYCZNEJ TERAPII ROZWOJOWEJ – nowy model diagnostyczno-terapeutyczny w odniesieniu do nadpobudliwości psychicznej i nerwic. Wartościowym jest omówienie poszczególnych etapów postępowania w ramach omawianej koncepcji i zwrócenie w jednym z rozdziałów uwagi na rolę sztuki we wspomaganiu rozwoju osób nadpobudliwych i neurotycznych. Muzykoterapia, arteterapia i.in. nie są oczywiście czymś nowym. Novum stanowi tu przedstawienie relacji sztuka-pacjent. Czytamy m.in.: W humanistycznej terapii rozwojowej, działanie sztuki podporządkowane jest nadrzędnemu celowi, jakim jest osiąganie przez pacjenta coraz wyższego poziomu rozwoju osobowego. Zakłada się tu, iż w kontakcie z dziełem sztuki, osoba ma możliwość rozpoznawania, uwewnętrzniania i realizowania określonych wartości. Wydaje się, że u jednostek nadpobudliwych i neurotycznych, ów kontach może być szczególnie pogłębiony przez zwiększone możliwości percepcyjne w sferze motorycznej, sensualnej, imaginacyjnej, intelektualnej i emocjonalnej. Indywidualne różnice w tym zakresie, związane są nie tylko z przewagą danej formy wrażliwości, ale przede wszystkim z poziomem jej rozwoju. Zgodnie z koncepcją humanistycznej terapii rozwojowej, leczenie dokonuje się nie tyle „poprzez sztukę”, co raczej sztuka może wspomagać rozwój osobowy służąc pośrednio celom terapii. Innymi słowy: człowiek nie może „wyleczyć się” samą muzyką, rysunkiem, lepieniem w glinie czy tańcem. Człowiek może leczyć się „własnym rozwojem i twórczością” (Dąbrowski) i może wykorzystywać do tego swoiste cechy sztuki. Oddziaływanie sztuki w procesie wspomagania rozwoju osobowego, określa się w humanistycznej terapii rozwojowej jako ART METODĘ. Publikacja jest przeznaczona dla szerokiego kręgu psychologów i pedagogów, a także lub przede wszystkim dla studentów oraz zainteresowanych omawianą koncepcją.