Podobne wpisy
l’Appel aux névrosés
Kazimierz Dabrowski l’Appel aux névrosés Névrosés, je vous salue ! Parce que vous voyez de la sensibilité dans l’insensibilité du monde, et de l’incertitude dans ses certitudes.Parce que souvent vous sentez les autres aussi bien que vous-mêmes.Parce que vous ressentez l’anxiété du monde tout comme sa prétention et son étroitesse sans fin.Soyez salués…Pour la phobie de laver la saleté du monde de vos mains.Pour votre…
Cóż nam zostaje przy pożegnaniu
Kazimierz DąbrowskiCóż nam zostaje przy pożegnaniu, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE , Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Cóż nam zostaje przy pożegnaniu Cóż nam zostaje przy pożegnaniu? Przy rozstaniu,przy osamotnionej mogile? Chyba tylko to,żeby się ze śmiercią nie zgodzić. Nie przystosować. A odeszłych zachować w duchu. W wyobraźni,w widziadłach. W miłości, przyjaźni. Chyba tylko to, żeby wiecznie pamiętać,wzmacniać, potrzebować. Aby na zawsze zachować. I ożywiać bliskich,…
Pragnienia a potem rozpacze
Kazimierz Dąbrowski Pragnienia, a potem rozpacze, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Pragnienia a potem rozpacze Pragnienia, zachwycenia mistyczne, jasnowidzenie.Serca drżenie, że coś się wie, rozumie, i że się dużo umie,Że jest się mocnym, że na pewno tak, a nie inaczej,I nawet, że można wpływać na bieg zdarzeń.A potem rozpacze, a potem straszliwe misteriumprzerażeń. Po powrocie z drogi mistycznej,po tęsknotach, obsesjach, widzeniach – po marzeniach.I powrót szary, skurczony, do depresji,…
Jedyny – Marcel Proust
Kazimierz DąbrowskiJedyny – Marcel Proust, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980, /red. Tadeusz Kobierzycki/. Jedyny – Marcel Proust Ulica Hamelin 44 w Paryżu, obecnie Hotel, przedsiębiorstwodochodowe. Tu spędził ostatnie lata, tu żył i zmarł.Tu tworzył inne wymiary rzeczywistości i miłości – Autor „W poszukiwaniu straconego czasu” Marcel Proust.Był nierealny, niesystematyczny w codziennym życiu.Był dziecięcy, dziwaczny, astralny, czasem tragiczny.Ale tam, w innej rzeczywistości,…
Wizja katatoniczna
Kazimierz DąbrowskiWizja katatoniczna, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Wizja katatoniczna Rozdzieliłam się, oddzieliłam się od siebie.Rzeczywistość ma, jakby trochę w mgle,Jakby trochę w śnie, pół mnie i pół ciebie.Oddzieliłam się, oddaliłam się od sił prostych, od dołów.Nie potrafię już, działać ani żyć, tak na co dzień, być.Spopieliłam się, zmozoliłam się myśli kołem.Tu na górze żyć. I na dole być. Męczące.Bo, tu obco mi, jak…
l’Appel aux névrosés
l’Appel aux névrosés Névrosés, je vous salue ! Parce que vous voyez de la sensibilité dans l’insensibilité du monde, et de l’incertitude dans ses certitudes. Parce que souvent vous sentez les autres aussi bien que vous-mêmes. Parce que vous ressentez l’anxiété du monde tout comme sa prétention et son étroitesse sans fin. Soyez salués… Pour la phobie de laver la saleté du monde de vos…