Misterium religijno-moralno-psychologiczne

Kazimierz DąbrowskiChyba za dużo tych uczuć, w: DEZINTEGRACJE –LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Chyba za dużo tych uczuć    Chyba za dużo tych uczuć, niespokojnych,obsesyjnych, frasobliwych. Może za dużotych stanów napiętych, niepewnych. Bo są tutaj jakieś wymagania, niesformułowane,Niewiedzące, a mocne. Nie ma ich i są.Uciekają, zderzają  się i biją w niebo. I rosną. Już nic istotnego, prawdziwego we mnie,nie zostało. Tylko w nich  jestem żywy.Tu tylko jestem przejawem wieczystego. Już tak zostanę…

Kazimierz DąbrowskiŚmierć jest przezwyciężeniem lęku, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Śmierć jest przezwyciężeniem lęku Śmierć jest przezwyciężeniem lęku,Śmierć jest przezwyciężeniem rozpaczy,Śmierć jest przezwyciężeniem agonii.Bo lęk wysycony obojętnieje,Bo rozpacz wysycona tężeje,Bo agonia długotrwała w śmierci umiera.Ale są takie lęki, są takie rozpacze,Ale są takie agonie, ale są takie miłości.Co nie ustają w trwaniu, co nie ustają w mocy,Co przekraczają siebie, aby odnaleźć siebie.W krainach nad wszystko kochanych,W przedmiotach nad wszystko wielbionych.W oddaniu dziwacznym,…

Kazimierz DąbrowskiTylko w chorobie, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Tylko w chorobie Tylko w chorobie, tylko w śmiertelnej chorobie,można przejrzeć bez złudy, bez pociągającej sugestii,co jest ja, a co nie-ja. Bo to drugie niezróżnicowane,wszechwładne, ruchliwe, zmysłowe, układne.Choć stale szuka radości trwania, ropieje, wrzodzieje,rozpada się. Nie ty nim władasz, ale ono włada.Nie czujesz oczu, tylko ból rozproszony.Nie czujesz twarzy, tylko bezwład rozogniony.Posuwa się to twoje ja ku krańcom istnienia.Ku temu co nie ja, co coraz bardziej obce,Coraz bardziej cudze, coraz…

Kazimierz DąbrowskiSłowacki, wieczny duch, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Słowacki, wieczny duchKtóż mógłby przywrócić Słowackiemu cień nastrojuz poematu „W Szwajcarii”? Kto, mógłby dać mumiłość matczyną i serca prawdziwych przyjaciół?Może sprawiłaby to świadomość zbliżeniado Grobów na Wawelu? Może świadomość sławy?Może przeczucie triumfów na Scenie Narodowej?Piramidy i katakumby, to domena wiecznościodindywidualizowanej, nieosobowej, bez wsparciao miłość i przyjaźń indywidualną, jedyną, wyłączną.To domena trwałości, bez oparcia…

Kazimierz Dąbrowski Jest coś pociągającego w śmierci Jest coś pociągającego w śmierci –to chyba rozpad  niższego, biologicznego, fizycznego.To powolne ścieranie się – rosnący bezwład organów jedzenia,żucia, trawienia, bezwład agresji – napiętych mięśni,do cięcia gotowych żwaczy.To błysk światła wśród fizjologicznej rozpaczy.Coś tu ustaje wbrew nam – odzwierzęcenie znaczy.Ku pociesze człowieka.Oto nie można jeść, nie można poruszać szczękami,nie można pokazywać zębów – resztek drapieżcy.Nie można napinać mięśni dla chwytania…

Kazimierz Dąbrowski Znikły w cieniu liście purpurowe Znikły w cieniu liście purpurowe,noc jesienna otworzyła grób.Dala duszy cichą szeptu mowę,Dusza płacze u grobowca stópZbieram często na cmentarzu liście,zwiędłe liście, purpurowy pęk.Cicho wkoło – jakoś uroczyście,sam tu jeden i cmentarny lęk.A.D. 1916 * Wiersz „Znikły w cieniu liście purpurowe”, napisał 14-letni Autor, z powodu śmierci bliskich mu osób w rodzinie, która zamieszkiwała w majątku w Klarowie (województwo Lubelskie). Jest to pierwszy znany…