Poza mury

Kazimierz DąbrowskiTylko w chorobie, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Tylko w chorobie Tylko w chorobie, tylko w śmiertelnej chorobie,można przejrzeć bez złudy, bez pociągającej sugestii,co jest ja, a co nie-ja. Bo to drugie niezróżnicowane,wszechwładne, ruchliwe, zmysłowe, układne.Choć stale szuka radości trwania, ropieje, wrzodzieje,rozpada się. Nie ty nim władasz, ale ono włada.Nie czujesz oczu, tylko ból rozproszony.Nie czujesz twarzy, tylko bezwład rozogniony.Posuwa się to twoje ja ku krańcom istnienia.Ku temu co nie ja, co coraz bardziej obce,Coraz bardziej cudze, coraz…

Kazimierz Dąbrowski Oryginalna wersja w języku polskim: Bądźcie pozdrowieni Psychoneurotycy!Za to, że macie czułość w nieczułości świata, niepewność w pewności .Za to, że tak często odczuwacie innych jak siebie samych.Za to, że czujecie niepokój świata, jego bezdenną ograniczoność i pewność siebie.Za wasze fobie mycia rąk z nieczystości świata.Za wasze lęki przed zamknięciem w ograniczoności świata.Za wasz lęk przed bezsensem istnienia.Za delikatność nie mówienia innym tego, co w nich widzicie.Za waszą niezaradność praktyczną i praktyczność w nieznanym.Za wasz realizm transcendentalny i brak realizmu…

Kazimierz DąbrowskiJedyny – Marcel Proust, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980, /red. Tadeusz Kobierzycki/. Jedyny – Marcel Proust Ulica Hamelin 44 w Paryżu, obecnie Hotel, przedsiębiorstwodochodowe. Tu spędził ostatnie lata, tu żył i zmarł.Tu tworzył inne wymiary rzeczywistości i miłości – Autor „W poszukiwaniu straconego czasu” Marcel Proust.Był nierealny, niesystematyczny w codziennym życiu.Był dziecięcy, dziwaczny, astralny, czasem tragiczny.Ale tam, w innej rzeczywistości,…

Kazimierz DąbrowskiKtoś przytaczał opinię, w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Ktoś przytaczał opinię Ktoś przytaczał opinię, z jakiejś książki francuskiej,że umarli stają się rasą wymierającą, wyizolowaną.Zapomnianą, milcząca, odchodzącą, jako coś nietrwałegoskazanego na zniszczenie, na oddalenie, na zatracenie.Komu odjęto prawa jednostki świadomej, jedynej,niepowtarzalnej, niezastąpionej, sakralnej.Jakże to jest prawdziwe i jakie agonalne,tak być zagubionym, tak być straconym,w tym, co się wyróżniało, adorowało, ceniło, wielbiło,a więc w cechach…

Kazimierz DąbrowskiStudentka ekonomii , w: DEZINTEGRACJE – LAMENTACJE I MEDYTACJE EGZYSTENCJALNE, Warszawa 1980 (red. Tadeusz Kobierzycki) Studentka ekonomii Studentka ekonomii, z ulicy Wybickiego w Krakowie,Dziś na leczenie przyjęta i nic w tym niezwykłego.Metryczką nazywają tę kartę statystyczną,Którą przebiegam wzrokiem, w oddziale psychiatrycznym.Nie znam jej, znać nie będę i nic w tym, nic dziwnego.Chora na tę chorobę, co to rozszczepia duszę,Terapię insuliną mieć ta dziewczyna musi.Zastrzyki insuliny i krwi niedocukrzenie. I sen,sztuczny, po drgawkach, po krótkim majaczeniu.A potem…

Kazimír Dąbrowski Posolstvo precitlivelým Buďte pozdravení, Precitlivelíza vašu citlivosť v necitlivosti sveta, za neistotu – uprostred jeho istoty,za to, že iných cítite tak ako seba samých a bývate nakazení každou bolesťou;za úzkosť pred svetom, pred jeho slepou sebaistotou, ktorej chýba dno,za potrebu očistiť si ruky aj z neviditeľnej špiny zeme,buďte pozdravení. Buďte pozdraveníza váš strach pred absurdnosťou existencie,a za jemnosť nehovorenia iným to, čo v nich vidíte;za bezradnosť v obyčajných veciach a zručnosť…