Socjologia kulturowa. Kontynuacje i poszukiwania

Leszek Korporowicz, dr hab. prof. UJ

„Koncepcją, która umożliwia powiązanie psychologicznego, kulturologicznego i społecznego wymiaru tak zaplanowanych badań, wiążąc je ponadto z problematyką osobowości, jest teoria dezintegracji pozytywnej Kazimierza Dąbrowskiego16. Teoria ta przyjmuje rozwojowy punkt widzenia i wyodrębnienia tak teoretycznie, jak i empirycznie współgrające zespoły dynamizmów rozwojowych osobowości, co stwarza dogodny punkt wyjścia i porządkowania dla dalszego biegu analiz.”

(z rozdziału: Logotwórcze dynamizmy kultury (analiza porównawcza)

„Najistotniejsze rozwojowo różnice w biernym odtwarzaniu i aktywnym poszukiwaniu, w bezwładnym rozpadzie i reformowanym „układzie” tak postaw, jak i struktur społecznych opisał Kazimierz Dąbrowski poprzez spójnie zaprojektowaną wielopoziomową koncepcję rzeczywistości. W analityczny sposób różnicuje ona mankamenty i walory procesów kulturowych transformacji poprzez odwołanie się do odmiennych jakości i procesów w mikro-, ale i makroskali.”

(z rozdziału: Kultury w interakcji. O twórczym potencjale dziedzictwa i komunikacji)

„W przedstawionej pracy zgromadzono teksty, które pochodzą z różnych okresów autorskich poszukiwań, studiów i merytorycznych ustaleń w dziedzinie socjologicznej refleksji o kulturze, widzianej nie jako zamknięta i odtwarzana społecznie konfiguracja zachowań, a nawet wzorów, ale jako dynamiczna, pełna sensu sfera ludzkiego doświadczenia, tworzenia i działania. Sfera, która przenika i integruje tak dziedziczone, jak i odnajdywane znaczenia, interakcje i dynamizmy rozwojowe osobowości w procesie rozumiejącego przeżywania tożsamości. Starsze teksty podejmują próbę zintegrowania socjologii z refleksją psychologiczną, filozoficzną w celu przełamania redukcjonistycznych praktyk tej dyscypliny i pokazania jej zupełnie innych, równie cennych możliwości, jakie powstają na gruncie innego pojmowania kultury, a w ślad za tym działań społecznych, cech komunikacji jako interakcji, osobowości sprowadzonej nie do produktu socjalizacji, a tożsamości nie do wzoru społecznych identyfikacji. Zaproponowane teksty stanowią jednocześnie zespół pytań o metodologię takich poszukiwań, o możliwość pogłębionej, unikającej uproszczeń, wychodzącej poza granice socjologii i wartej interdyscyplinarnej refleksji, przygotowanej i świadomej serii spotkań z wieloma innymi rodzajami nauk. W tym sensie nie wytyczają one żadnych granic projektowi socjologii kulturowej są raczej próbą wpisania się w jej możliwości, choć wydaje się, że uzupełniają potrzebę szerszego uwzględnienia pespektywy rozwojowej, szczególnie w dobie uwikłania człowieka w wyzwania cywilizacji medialnej i nowej przestrzeni kultury.”

(ze wstępu)

Książka dostępna w wersji pdf:

>>ZOBACZ<<